Naima Joris koos pas op haar 27ste voor een eigen carrière. Voor die tijd liet ze zich opmerken als vocaliste bij o.a. Isbells, Marble Sounds, The Happy, Raymond van het Groenwoud of aan de zijde van haar vader en jazz-icoon Chris Joris.
Haar titelloze debuut EP zegt veel, heel veel, met weinig woorden. Vijf songs, uitgepuurd, teruggebracht tot de kern. Nummers die spaarzaam zijn met taal en geluid en die de stilte niet schuwen en net daarom des te luider binnenkomen. De single ‘Soon’ trapt Naima’s debuut indrukwekkend af. Groots en intiem, Naima’s stem zalft en blazers gaan door merg en been wanneer woorden tekort schieten. Een vorm van 'saudade', waarin gevoelens van verlies, gemis, afstand en melancholie versmelten tot iets beklijvend, dat je als luisteraar meteen bij het nekvel grijpt.
Een mooi visitekaartje van een artieste die zich hiermee meteen lijkt te kunnen settelen in het goede gezelschap van Melanie de Biasio en Melody Gardot.