Na vele jaren omzwervingen, op zoek naar wat ik graag zou schilderen , waar ik mij zou kunnen in verdiepen heb ik uiteindelijk één van mijn expressieweg gevonden; geen echt realisme , noch echt figuratief maar ook geen abstracte kunst , iets tussen in .
Opleidingen in de Portaelsschool en het SLAC , even gaan grasduinen in de ateliers in het cc Westrand in Dilbeek, of het cc van Strombeek bever en in het ‘centre malou’ hebben mij stilaan de weg getoond .
Grijs is mijn kleur in alle tonen en harmoniën en toch komen er soms kleine kleurtoetsen piepen . Ik haal mijn inspiratie uit industriële installaties die op het eerste gezicht zo lelijk zijn maar een mooi lijnenspel kunnen vormen naar wie goed kijkt . Ook gebouwen zoals het Guggenheimmuseum in Bilbao, het station an Antwerpen fascineren mij;
Ik start altijd met een fotoshoot van een gebouw, een station ,een chemische installatie wordt het startpunt. De foto’s dienen als uitgangspunten; op het witte blad zijn het in het begin maar vlekken, los van elkaar, vreemd van elkaar en dan stilaan met verftrekken en lijnen probeer ik al die foto’s met elkaar in dialoog te brengen, een dialoog die spreekt van harmonie, van vormen en lijnen . Ieder schilderij is voor mij een reis en ik weet nooit waar die reis ma gaat brengen en dat maakt het zo boeiend