Stel: je kijkt door de gevel van een flatgebouw en begluurt de bewoners. Je ziet hoe ze leven, naast elkaar, gescheiden door dunne muren. Dan gebeurt er iets dat het dagelijkse doen en laten verstoort en dat de mensen dwingt om samen te werken. In het woordeloze Stuck roepen beeld en geluid een hele wereld op – rinkelend vaatwerk, pruttelende koffiemachines, hongerige huisdieren, lekkende kranen en schurende scharnieren. Deze tragikomische voorstelling neemt de mens met een flinke dosis mededogen op de korrel.