[meeuw]

In [meeuw] brengt een gemengde cast van dove en horende spelers voor het eerst een repertoiretekst in zijn geheel vertaald en gespeeld in Vlaamse Gebarentaal.

Uitgangspunt is De Meeuw (1896) van Anton Tsjechov, een van de grootste en tederste theaterteksten uit de literatuurgeschiedenis over een zoekende jeugd met nieuwe ideeën en een oudere generatie die zich daardoor bedreigd voelt. Een vertelling over de hang naar het verleden en het verlangen naar een vrij leven. Liefde en verlangen als verwoestende drijfveer tijdens een familiereünie. 

"Deze ‘[Meeuw]’ doet zo op een originele manier recht aan Tsjechov door gebarentaal in te zetten als een rijk expressief instrument dat het onderscheid tussen wie wel en niet slecht hoort uitwist. Alle spelers staan met gelijke wapens op de toneelvloer. Toen Stijn Van Opstal dacht aan een stuk in gebarentaal leek dat een ware gok. Dankzij de inzet van de spelers, de begeleiders en de tolken werd het echter een totale triomf. Dit is gewoon een zeer goede opvoering van één van de ontroerendste teksten uit de theatergeschiedenis. Stijn Van Opstal heeft gegokt en gewonnen." – Johan Thielemans in Pzazz , 18 november 2024

• Olympique Dramatique is een theatercollectief met als kernleden toneelspelers en -makers Tom Dewispelaere en Stijn Van Opstal. Bij de oprichting in 1999 lagen ook Ben Segers en Geert Van Rampelberg mee aan de basis van het gezelschap dat begon als autonoom spelerscollectief: ze werkten zonder regisseur, maar met zielsverwante spelers in wisselende constellaties. Olympique Dramatique vertelt graag verhalen voor een groot publiek, en met een zo groot mogelijke groep acteurs, van verschillende generaties. Het opvoeren van de spelende mens zien Van Opstal en Dewispelaere nog steeds als het krachtigste en ontroerendste gebaar dat je met theater kunt maken. Qua tekstkeuze grijpen ze vaak terug naar klassiek repertoire - zoals recent Wachten op Godot (2020) en Vijand van het volk (2022).