Steeds sneller, sterker, mooier, intelligenter: de cultus van de individuele prestatie heeft postgevat in een technologische samenleving waarin het lichaam steeds meer lijkt te worden gezien als improviseerbaar gereedschap. Als soort heeft de mens zich altijd al aangepast aan zijn omgeving, maar de eisen die aan zijn prestaties worden gesteld zijn steeds verfijnder en veranderen snel.
In de hedendaagse technologische en digitale wereld is design een middel om na te denken en te creëren over het verbeteren van onze fysieke, intellectuele en emotionele mogelijkheden. Maar deze betrokkenheid roept een reeks medische, ethische, sociale en filosofische vragen op. Dit verlangen om de biologische grenzen te overschrijden maakt immers deel uit van een culturele en sociale context en weerspiegelt een manier van samenleven die in vraag moet worden gesteld. Wat is de rol van de designer , na de wereld om ons heen te hebben gevormd, in een maatschappij die ons supermenselijk wil maken?
