Ivan is een gepensioneerde leraar. Op z’n 13e was hij betrokken bij
de gewapende strijd. Hij praat er nooit over. "Alleen zijn moeder zou
zeggen dat hij viriel was omdat hij een Duitse officier heeft kunnen
doden.” Fabrice, zijn zoon, is de muzikant en improvisatiedichter
Fantazio. Een kloof lijkt de twee mannen te scheiden, maar wanneer ze
samen het podium opgaan, herontdekt de vader zijn talenten als spreker
in het openbaar en het plezier dat hij op school beleefde aan spreken in
het openbaar, terwijl de zoon contrabas speelt. Tussen hen in duikt een
camera op, als was het om ongestelde vragen op te lossen. "Ik zou alles
wat hij weet uit zijn schedel willen halen, de rook van alles wat hij
denkt opnemen, hem heel zachtjes horen lachen, horen ademen, om de heel
subtiele dingen te horen die hij zelf niet zou kunnen zeggen". Fantazio
struikelt over zijn plan om Ivan mee te nemen naar Brussel om één van
zijn oude kameraden uit het verzet te bezoeken. De reis mislukt. Maar de
film slaagt, als een dialoog met de eeuwigheid.
→ Op 19.04 wordt de vertoning gevolgd door een ontmoeting met Fantazio & Frédéric Mainçon.