Ma l’amor mio non muore / épilogue

Sinds 2015 – met het onweerstaanbare duo Happy Hour – hebben Mauro Paccagnella en Alessandro Bernardeschi met hun partners van Wooshing Machine een trilogie gevormd van artistieke, amicale en zelfs politieke samenvloeiingen. Aan de basis staan lichamen en hun geheugen: gebaren, strijden, opwellingen, kwetsuren. El Pueblo Unido Jamás Séra Vencido en Closing Party (arrivederci e grazie) namen hier het voortouw. Ma l’amor mio non muore is de epiloog van deze grote beweging.
«Eén tafel, drie mensen, Heart of Glass van Blondie». Met één regel schetsen Alessandro Bernardeschi’s aantekeningen het begin van een decor. Waar we bloemen naar elkaar gooien, en misschien een baksteen of twee. Waar de stijfheid van het podiumwerk wordt afgewisseld met humor en kameraadschap, pijn en koppigheid, en niet te vergeten de overvloedige muzikale dramaturgie die alles kruidt: elegant, klassiek, elektronisch, volks, swingend.
Alessandro Bernardeschi, Mauro Paccagnella en Carlotta Sagna zijn meer dan alleen spelers*elsters; ze brengen de integriteit van hun geschiedenis op het podium. Een euforische cocktail van medeplichtigheid, broosheid en volharding.
Coproductie Théâtre National Wallonie-Bruxelles