Soliloquio

Soliloquio is het tweede deel van een autobiografische trilogie door Tiziano Cruz, een schreeuw van woede die aanving bij een tragische gebeurtenis: in 2015 stierf zijn zus op 18-jarige leeftijd door medische nalatigheid. Zich bewust geworden van de discriminatie waarmee inheemse mensen binnen het Argentijnse machtssysteem te maken krijgen, nam de artiest zich voor om de plaats van hun lichamen te onderzoeken in een wereld waar kolonialisme en suprematie worden verdergezet door een neoliberaal systeem. Tiziano Cruz' performances zijn visuele ervaringen op het kruispunt tussen het politieke en het persoonlijke. Soliloquio – een minimalistische solovoorstelling – is gebaseerd op de 58 brieven die hij zijn moeder schreef tijdens de Covid-lockdown. Zelf afkomstig uit een regio van Argentinië die negen gemeenschappen omvat, werkt Cruz samen met lokale bevolkingen – zowel inheems als migrantengroepen – voor het eerste deel van zijn performance, dat plaatsvindt in de openbare ruimte.