“Ik heb data uit botten geanalyseerd vanuit wetenschappelijk perspectief, en dat leverde me honderden wetenschappelijke rapporten op. Ik wil weten wat eruit voort zou komen als we de data op muziek zouden uitlezen. Ik ben zeker dat we meer zouden horen.”
Wij zijn bijzonder vereerd door dit verzoek. Om opgeroepen te worden door Roberta Lobos – en misschien ook door wie vermist was, die haar op hun beurt hebben opgeroepen, om een andere manier te creëren om naar deze verschrikkelijke gewelddaden te kijken of te luisteren. Zij vragen ons om hun nagedachtenis te eren. Om hen terug te verweven met de ecologie van materie en betekenis die onze wereld vormt.
Kan muziek een plek vormen waar de doden op onverwachte manieren met ons spreken? Hoe kunnen we ons op hen afstemmen om écht te luisteren naar de botten, de lichamen, de verhalen, de conflicten, het geweld en de ongelijke verdeling van publieke rouw? En wat kunnen we te weten komen over hoe we altijd met anderen verbonden zijn, dood of levend?
