Over
Het ambacht ontdekken via het gereedschap, muziek vinden via het instrument, dat is de weg naar zijn passie. En als je een verstokte verlegenheid hebt, met een onmetelijke behoefte om je emoties te delen, lijkt achter een gitaar gaan zitten een redding. Als kind vindt hij een stoffige mandoline op de zolder van zijn grootouders en ontdekt hij dat een beweging een geluid kan voortbrengen en dat het oefenen van die beweging het geluid mooier maakt. Vervolgens krijgt hij een “stervende” gitaar van de gitarist van de band waarin zijn oudere broer zingt. In de jaren 60 staat het gitaaronderwijs nog in de kinderschoenen... Zowel voor de muziektheorie als voor de instrumentale praktijk was hij een hardnekkige autodidact... tot hij in 1976 Alain Delgado ontmoette, die hem na enkele maanden uitkoos als assistent aan de Franse gitaarschool. Hij deed als vrije kandidaat mee aan het examen voor een vaste aanstelling bij de lokale overheid, zodat hij les kon geven aan het gemeentelijk conservatorium. Sinds de internationale gitaarontmoetingen in de jaren 80, waar hij onder meer samenwerkte met de Uruguayaan Abel Carlevaro en de Cubanen Manuel Barrueco en Léo Brouwer, wijdt Xavier Descamps zich voornamelijk aan het gitaaronderwijs in de regio Lille, en dat al 40 jaar lang. Tegelijkertijd treedt hij regelmatig op als solist bij het kamerorkest Marc Florian, in een jazzkwartet met piano, contrabas en percussie, in een fluit-gitaarduo, maar vooral in recitals. Als solist treedt hij op in Frankrijk, Engeland, Roemenië - waar hij erevoorzitter is van het eerste gitaarfestival van Tirgu-Mures - en meer recentelijk ook heel vaak in België, met name 9 keer in het atelier Marcel Hastir en in 2025 voor de tiende keer.
Fotogalerij (2)
