Over

The works included in the show depict intimate scenes based on historic iconography and the artist’s transgender experiences. Looking to early renaissance painters such as Giotto and Piero Della Francesca, Dessauvage’s practice re-interprets the narrative relationship between figures and symbolic objects. The androgynous figures in her paintings exist in a state of ambiguity along with abstracted artifacts like pyxes, cloaks, mirrors, skulls, and daggers. In the past, such symbolic objects would serve as signifiers of saints. With timid expressions and hesitant gestures, the figures in her paintings are instead uncertain about these objects, reflecting our uncertain relationship to history. Dessavauge’s work is based on iconography and her personal experience as a transgender woman. Drawing parallels between medieval painting, postmodern architecture and contemporary comics, she re-defines their visual languages to create new psychological narratives.

De tentoongestelde werken tonen intieme scènes gebaseerd op historische iconografie en de transgenderervaringen van de kunstenaar. Met een blik op vroege renaissanceschilders zoals Giotto en Piero della Francesca herinterpreteert Dessauvage de narratieve relatie tussen figuren en symbolische voorwerpen. De androgyne figuren in haar schilderijen bevinden zich in een staat van ambiguïteit, samen met geabstraheerde artefacten zoals pyxides, mantels, spiegels, schedels en dolken. Waar dergelijke symbolische voorwerpen vroeger als heiligenattributen dienden, zijn de figuren in haar werk met schuwe uitdrukkingen en aarzelende gebaren onzeker over deze objecten, wat onze onzekere relatie tot de geschiedenis weerspiegelt. Het werk van Dessauvage is gestoeld op iconografie en haar persoonlijke ervaring als transgender vrouw. Door parallellen te trekken tussen middeleeuwse schilderkunst, postmoderne architectuur en hedendaagse strips herdefinieert ze hun beeldtaal om nieuwe psychologische verhalen te creëren.