Nomadics

De performers verbeelden hoe de natuur naar de mens terugkijkt en zijn voetstappen ondergaat. Ze belichamen hoe ze haar plaats claimt en terugbijt. Dat vanuit een ontoereikende – want menselijke – maar ook aanstekelijke en grimmige fantasie.
Nomadics laat de dansers een (voorbij) razend landschap worden. Soms zijn ze boom, soms zijn ze gras. Soms zijn ze rots of mens. Die voortdurende transformatie resulteert in schoonheid én in frictie: er hangt spanning in de lucht. Maar zoals de fysica het ons leert: frictie leidt uiteindelijk tot warmte, vertraging of verandering. Of nog: doorheen het gevecht zoeken de dansers in Nomadics naar verbinding, zowel met de natuur als met elkaar.
Muziek staat daarbij in een sterke symbiose met de dans, zoals altijd bij Voetvolk. Maarten Van Cauwenberghe nam tijdens wandelingen geluiden op – voetstappen, water, wind in de bomen, snelwegen... – en brouwde er environmental techno van.