Things we know we will never know

Sinds haar kindertijd deelt Manuela Infante een eindeloze nieuwsgierigheid naar het onbekende met haar vader. Toch ontplooiden vader en dochter die nieuwsgierigheid op totaal verschillende manieren: Manuela als kunstenares, haar vader als astronoom. Zolang ze zich kan herinneren voerde Manuela lange gesprekken met hem over donkere materie en de oorsprong van het heelal, maar er was altijd één begrip dat terugkwam: de Horizon.
De Horizon markeert de grens tussen wat kenbaar is en wat nooit gekend kan worden. Net als bij de zeehorizon kun je proberen hem na te jagen, maar hij zal zich steeds verder verwijderen, waardoor er altijd een schaduw is; een plek waar menselijke kennis nooit bij kan komen. Dat grensgebied, die horizon, bestaat niet alleen daarbuiten aan het eind van ons blikveld, maar ook hierbinnen, in ons lichaam, onze psyche, onze biografie en onze geschiedenis.