Roar, het soloproject van Owen Evans (een creatief kunstenaar en Magic the Gathering-liefhebber), vangt perfect dat gevoel van nostalgie dat we allemaal ervaren maar niet helemaal kunnen plaatsen. Als je ernaar luistert, vraag je je misschien af: "Zit ik vast in een film?" "Heb ik dit nummer jaren geleden niet in een droom gehoord? Nee, hou jezelf niet voor de gek. Het is gewoon Mr. Evans, die een talent heeft voor het schrijven van meeslepende melodieën en behendige arrangementen die doen denken aan vervlogen tijden.
Wanneer hij de moed heeft om zijn liedjes in het openbaar ten gehore te brengen, wordt deze verlegen songwriter vergezeld door zijn trouwe en getalenteerde vriendengroep. Geïnspireerd door de girl-bands van de jaren '60 en het vroege gebruik van de synthesizer, zijn de liedjes van Roar als een plek waar oude Hollywood-beroemdheden, treurende robots en een paar vrolijke elfjes samenkomen om verhalen te vertellen over liefde, pijn en hoop. Evans zingt over chromatische baslijnen, gepassioneerde strijkarrangementen en dromerige synthesizerarpeggio's en neemt de luisteraar mee op een surrealistische reis vol sentimentele motieven en ondeugende verrassingen.
