Tim Trenson heeft de tekenhandeling altijd gelijkgesteld aan zijn schilderkunst. Voor hem is tekenen een ingewikkelde, tijdrovende en onafhankelijke onderneming. Net zoals zijn schilderijen het ongemakkelijke karakter van zijn uitbundige vormtaal tonen. Hij bouwt zijn schilderijen al tekenend met de grove borstel op, laag voor laag. Soms voorzichtig en bedachtzaam, soms onbezonnen en roekeloos.
Trenson maakt werk dat niet helemaal abstract is. Wanneer verwijzend naar de herkenbare elementen in zijn werk, geeft hij de voorkeur aan het woord figuratie boven representatie. Wellicht herkennen we een lichaam of een interieur, vaak alleen maar de suggestie ervan.
Het belangrijkste aspect is zijn bezorgdheid over de kwestie van prioriteit. Eerst kleur of eerst vorm? Figuur of houden we het bij een borstelveeg? De werken van Trenson vertegenwoordigen zowel aanwezigheid als afwezigheid. Het zijn ogenschijnlijk nerveuze werken met een hoge dosis aan psychologie. Het zijn schilderijen die zich al kijkend uitleven.
