Daarin zien we haar zus Elvire en zijzelf thuis tussen hun opgezette huisdieren, terwijl ze hen koesteren alsof ze nog leven. Richard bleef contact houden met deze zeventigers die wel uit een ander tijdperk lijken te komen, en volgde jarenlang hun tragikomische lot. Dat resulteerde in “Esther Forever”, een docu waar geen fictiefilm aan kan tippen. We leren Esther kennen als een misantroop die nooit trouwde en, afgezien van de mannen met wie ze haar jeugd doorbracht in het café van haar ouders, haar tijd tussen de dieren spendeert. Een Brusselse met een brutale bek die nu eens uitdagend, dan weer ontroerend is. En de dood… die is de rode draad door haar leven en ook doorheen deze film, vol humor en tederheid, op het randje van de waanzin.
