Eerst ontdekten ze animatietechnieken en 16mm. ‘Vomir des yeux’ was de titel van de eerste wapenfeit, alsof ze zich definitief wilden onderscheiden van elk idee van puurheid. Hun tweede film heette ‘L’Hôpital brut’, en verwees naar een van hun fanzines. Dan, om een decennium van marginale, onbeheersbare en onherstelbare productie te vieren, maakte Le Dernier Cri ’Les Religions sauvages’, het resultaat van een twee jaar durende samenwerking met een dertigtal kunstenaars (België, Scandinavië, Latijns-Amerika, Zuid-Afrika, Zwitserland, Italië, Duitsland, Japan, Canada, VS...). 120 minuten aan heerlijk gestoorde, minutieus psychotische, nauw experimentele en dodelijk mystieke animatie. Nonnen, priesters, skeletten, ondoden en andere duivelse wezens geven op brutale wijze uiting aan hun obsessies en onderdrukte instincten... Op de laatste avond van hun expo in Nova haalt de groep ontwerpers en drukkers van Le Dernier Cri (Pakito Bolino, Fredox, Laetitia, Oskar, Franck de Quengo) gitaren, samplers en versterkers boven voor een compromisloze soundtrack op hun derde cultfilm.
