Niels ‘Stoomboot’ Boutsen | Was ik maar een muis

Zie de jeugdhulp door de lens van Niels Boutsen (Stoomboot) aan de hand van de verhalen en muziek van de jongeren die er verblijven.

Niels Boutsen, beter bekend onder de artiestennaam Stoomboot, werkte twee jaar lang als muzikant in begeleidingscentrum De Rotonda, een opvang- en begeleidingscentrum voor tienermeisjes in Leuven. Hij spoelde er onvoorbereid aan. Zonder voorkennis, ervaring of opleiding. Hij is geen psycholoog, geen jeugdrechter, geen begeleider, maar gewoon, net zoals iedereen in de jeugdhulp, een mens. Een mens die piano wilde leren spelen. 

De bewoonsters van De Rotonda gingen, soms met argwaan, naast Niels achter de piano zitten en schreven samen met hem liedjes. Over banale dingen, over hun leven in het centrum, maar ook over de situaties die ervoor zorgden dat ze de jeugdhulp nodig hadden. 

In de voorstelling ‘Was ik maar een muis’ brengt Niels die liedjes en vertelt hij de verhalen die hij hoorde toen hij elke woensdag achter de piano zat in De Rotonda. De voorstelling nodigt uit om de jeugdhulp te zien door zijn bril en mee te beleven hoe zijn kijk op de wereld veranderde door zijn interacties met de bewoonsters. Hij oordeelt of veroordeelt niet - hij beschrijft. Dankzij die open blik worden taboes doorbroken en krijg je een eerlijke blik in de al te vaak gesloten wereld van de jeugdhulp. 

Maar daar blijft het niet bij. Samen met een moderator, een ervaringsdeskundige en het publiek gaat Niels na de voorstelling het gesprek aan over de zin en onzin van de jeugdhulp. Iedereen kan vragen stellen, ofwel tijdens het debat na de voorstelling, ofwel in alle anonimiteit via een e-mailadres dat ruim voor de voorstelling wordt aangemaakt. 

‘Was ik maar een muis’ en het aansluitende debat zijn een open uitnodiging voor organisaties die in de jeugdhulp werkzaam zijn of ermee in aanraking komen, maar ook voor jonge en iets oudere toeschouwers om na te denken over de jeugdhulp, waar meer mensen mee in aanraking komen dan we beseffen. Volgens Vlaamse studies en rapporten van organisaties zoals Kind en Gezin en het Kinderrechtencommissariaat, heeft ongeveer 1 op de 7 kinderen in Vlaanderen te maken met een kwetsbare thuissituatie, zoals armoede, echtscheiding, mishandeling, of psychische problemen van ouders. Dat maakt deze voorstelling relevant voor iedereen.