Sinds de stemmen van mensen die slachtoffer zijn van verloskundig en gynaecologisch geweld luider klinken (of sinds er eindelijk naar geluisterd wordt) staat het onderwerp in de aandacht. Een dikke muur van stilte werd doorbroken, steen voor steen opgebouwd door eeuwenlange patriarchale dominantie.
Via intieme en historische verhalen reist Ex-Utero door drie tijdperken en drie locaties: de middeleeuwen in België, de 18e eeuw in Alabama (VS), en de 20e eeuw in Auschwitz, Polen. Door gebruik te maken van tekeningen, gravures, schilderijen en foto’s uit elk tijdperk, bevraagt de film ook tien eeuwen van beeldvorming.
Lili Forestier belicht de hardnekkigheid van een geneeskunde gevormd door mannelijke dominantie, die zich de reproductieve lichamen toe-eigent. Ze geeft een stem aan zij die tot zwijgen werden gebracht. Door getuigenissen en onderzoek te combineren, stelt de film institutioneel en gendergerelateerd geweld aan de kaak dat nog steeds aanwezig is in de gynaecologische zorg. Een feministische blik die het recht op een respectvolle geneeskunde voor lichaam en ervaring opnieuw bevestigt.
