Over
De yogi en de danser
Shyshko baseerde deze voorstelling op zijn ervaringen als yogi. Een praktijk die hij zelf omschrijft als een innerlijke reis van zelfreflectie en verbinding. In tegenstelling tot het lichaam van de performer, dat naar buiten is gekeerd en zijn energie richt op het publiek, in functie van de intenties van de maker. De serene intensiteit van het yogalichaam op het podium brengen is ook een poging om de logica van het zien en gezien worden te doorbreken. Het lichaam worstelt om leeg te blijven, werkend, herhalend. In de ruimte tussen de muziek en de lichamen, de zanger en de danser, het licht en de sculptuur, herschept hij zijn eigen ‘droomwerkelijkheid’.
Dansen in het donker
In een tijd waarin we dagelijks geconfronteerd worden met onzekerheid, zijn we vertrouwd geraakt met de koortsachtige honger van onze geest om patronen te projecteren op het alledaagse. Visies die bevestigen wat we al denken te weten over ons lot en onze bezittingen.
Malus legt de zinloosheid bloot van het creëren en herscheppen van ‘werkelijkheden’ uit uiteenlopende ideeën. De Malus appel is vooral een verwijzing naar het brandende verlangen om over ons lot te beschikken. Een afdaling die begon met de honger naar kennis, de eis om onszelf, ons lichaam en de wereld rondom ons te kennen. De appel die zowel de Verlichting als de erotiek in gang zette. De spirituele zoektocht veranderde in spektakel op het moment dat de behoefte aan duidelijkheid ontstond. In dat proces vonden we onszelf, en tegelijk vervreemdden we van onze omgeving.
Een poging om opnieuw te connecteren met onszelf
In Malus ervaren we de pogingen van het menselijk lichaam om opnieuw die connectie te vinden met zichzelf, om de tijd en de omstandigheden te beheersen. Malus is niet zozeer een commentaar als wel een meditatie op onze tijd. Een stukje tijd, een uitnodiging om de balans op te maken van waaruit we zijn gemaakt. Wat we wensen te zien als we kijken naar wat vlak voor ons ligt.
