“Een fenomenale partituur, op zoek naar het absolute.” Zo omschreef Vincent d’Indy de Große Fuge die Beethoven in 1824 en 1825 componeerde als laatste beweging in zijn Strijkkwartet nr. 13 op. 131. En terecht, want de compositie is uitzonderlijk. In één adem vermengt de beweging in sonatevorm een fuga van twee motieven met variaties. Een compositioneel huzarenstukje van Beethoven. Maar ook een waagstuk dat op onbegrip zou stuiten bij zijn uitgever Matthias Artaria, die de partituren van het Strijkkwartet en de Große Fuge (op. 133) los van elkaar uitbracht, postuum en tegen de wil van de componist in. Bij BOZAR geven Christian Tetzlaff en zijn kwartet Beethovens Strijkkwartet nr. 13 zijn originele laatste beweging terug. Een authentieke aanpak die, als we de New York Times mogen geloven, “het dramatische, energieke en puur intense spel” van het Tetzlaff Quartett onthult.