Dansen met humor [en nuchterheid].
Guitig is Martine Pisani zonder enige twijfel. In haar voorstellingen steekt zij - met een vleugje ondeugendheid en tederheid – de draak met de opgelegde figuren die de archetypes van de hedendaagse dans vormen.
In sans, het baanbrekende stuk dat 25 jaar geleden werd gecreëerd, zijn ze met z'n drieën. Drie mannen met intussen een grijze haardos en die dansen zonder: zonder verhaal, zonder licht, zonder decor, zonder muziek, zonder oorzaak en zonder gevolg. Alles gebeurt dus nu, alles is zo klein, zo ijl. Van een opgetrokken wenkbrauw tot een gesuggereerd en vervolgens ingehouden gebaar, een opeenvolging van nauwelijks veruiterlijkte intenties. Het draait allemaal om het lachen, eenvoudig en zonder poespas, om onze menselijkheid.
De choreografe is erin geslaagd een fragiele dans te creëren die een diepe gelijkenis met zichzelf vertoont.
