Het startte als een vervolg op zijn vorig werk: warme klanken, subtiliteit, mooie liedjes. Maar toen kwam de pandemie en werd de hele wereld stil. En dus wilde Jan Verstraeten het compleet tegenovergestelde doen. Het resultaat is de plaat Violent Disco. Voor zijn versie van een partyplaat pikte Verstraeten links en rechts invloeden op: “Ik heb elke maffiafilm op Netflix gekeken, daar komen de soulinvloeden vandaan. Ik had een beetje een triphop-moment, ik nam de beats en Portishead-achtige strijkers van daar. Er zit zelfs een beetje Moby in, tot grote ergernis van mijn lief!”.
Wees gerust, de muziek van Jan Verstraeten klinkt duizendmaal spannender dan zijn naam. Muziek maken is voor hem een trip, een speeltuin, een kleurrijke collage, iets dat niet in een rechte lijn van A naar B gaat. Orkestrale kamerpop meets soul en funk. Dit is zo’n artiest die je liefst live aan het werk ziet.