Over

“Comment parle-t-on de la lumière (au Japon)?”

“Quelle lumière? Celle de quand?”

(uit “ Lumières光 ”, auto-édition, 2017)

Licht?

Ruimte?

Tijd?

Over wat spreken we, wanneer we naar het werk van Michiko Van de Velde kijken?

En in welke taal moeten we spreken?

In 2017 maakte ze met Lumières een boekwerkje waarin ze tientallen Japanse woorden verzamelde die verschillende hoedanigheden van licht benoemen, zoals:

採光[saikō] Het buitenlicht binnenlaten in huis,

薄日[usubi] zacht,dof licht, zoals een Brusselse lucht, een grijze sluier.

九十春光 [kujunō shunkō] Rustig lentelicht, 90 dagen lang tussen maart en juni.

月白[tsuki shiro] bij opkomende maan, lijkt de lucht in het Oosten helderder en witter,

木漏れ日[komorebi] het gefilterde zonlicht dat speelt door het bladerdek van een boom

Op het eind van deze kleine fenomenologie van het licht, voegde ze nog een ander Japans woord 間 [ma] toe. Ma is zowel ruimte als tijd. Het betekent in feite interval, een afstand of een periode. Met ander woorden een relatie. Als dochter van een Japanse moeder en een Belgische vader belichaamt Michiko bij wijze van spreken間 [ma]. Ze leeft ‘tussen’ twee culturen, tussen twee ruimtes en tijden.

Zonder te willen psychologiseren, lijkt het alsof Michiko dit bewustzijn van de meervoudigheid van tijd en ruimte, en vooral de ongrijpbaarheid van tijd wil vangen in beelden.

Die vliedende tijd en ruimte is voor haar zichtbaar en tastbaar in het permanent veranderen van het licht.

In een aantal werken legt ze zich toe op de simultaneïteit van het licht in Tokyo en Brussel. Doorgaans is dat heel verschillend, maar twee keer per jaar, valt de zonsopgang in Brussel en de zonsondergang in Tokyo verrassend samen.

In haar ander werk draait het vaak om het ‘vangen van het licht’ en het ogenblik waarin een waarneming in een flits weer is verdwenen.

Michiko Van de Velde gebruikt verschillende technieken.

Ze tekent haar observaties: lichtvlekken met potlood op papier of met een droge naald rechtstreeks op metalen graveerplaten.

In situ tekent en schildert ze, of ‘strooit’ natuurlijke, reflecterende mica deeltjes om de invallende zonnevlekken te ‘vangen’.

Ze schildert gefotografeerde zichten vanuit rijdende treinen, inclusief het spel van lichtreflecties en spiegelingen van ramen in ramen.

Met video legde ze op straat het kleurige, flikkerende licht vast van reclameborden afstraalt op mistsluiers. Maar ze « documenteerde » ook zichzelf, met name wanneer ze met vrije hand ronde lichtvlekken probeert te tekenen die door het gebladerte van een boom vallen (木漏れ日[komorebi]). In die video valt op hoe snel die lichtvlekken over het witte blad schuiven door de rotatie van de aarde. Het is quasi onmogelijk om de vlek in zijn geheel te tekenen omdat tussen de aanzet en het sluiten van de lijntekening, de vlek al is opgeschoven.

Dat “vluchtige’ licht en de vluchtigheid der dingen komt samen in het woord 木漏れ日[komorebi] waarbij de kanji 漏[mo] onder meer verwijst naar een lek én vlucht.

Misschien moeten we naar Michiko Van de Velde werk kijken, als een heruitgave van ‘Kunst der Fuge’. Want net als de in muzikale fuga’s van J.S. Bach transformeert ze de vluchtigheid en de ongrijpbaarheid van de tijd in levenskunst.

Koen Van Synghel, kunst criticus

Praktische informatie

Alle donderdagen, vrijdagen et zaterdagen
11:00-18:00
De 12/03/2023
14:00-19:00
Van 16/03/2023 tot 29/04/2023
Gesloten van 07/04/2023 tot 13/04/2023
De 16/04/2023
14:00-21:00
De 19/04/2023
18:00-21:00
Michèle Schoonjans Gallery
690 Waterloosesteenweg
1180 Uccle - Bruxelles
+ Meer infos
Contacten
https://micheleschoonjansgallery.be
info@msgallery.be
+32 478 71 62 96
Toevoegen aan mijn Google Agenda
Klik hier om dit evenement aan uw Google Agenda toe te voegen.

Deel :

Michiko Van de Velde - Timing

Over

Praktische informatie

Fotogalerij (3)

Andere evenementen Michèle Schoonjans Gallery

Andere evenementen die je zouden kunnen interesseren

Andere evenementen Tentoonstellingen > Schilderijen

Andere evenementen Région de Bruxelles-Capitale - Brussels Hoofdstedelijk Gewest

Thema's

Vandaag